Na początku wywiadu chcielibyśmy serdecznie księdza przywitać w naszej parafii i zapytać skąd ksiądz do nas przybywa?
Przyjechałem do Was z parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Krakowie-Mydlnikach, a wcześniej byłem przez kilka lat w Skomielnej Białej.
Jaka była księdza droga powołania?
Myśli o pozostaniu kapłanem pojawiły się dość wcześnie, ale absolutnie do siebie ich nie dopuszczałem, bo uważam się nie godnym takiej służby. I tak myślałem sobie: „Panie Boże, to na pewno nie ja. To są jakieś myśli na pewno nie od Ciebie. Bo jestem blisko Kościoła to pewnie stąd też takie myślenie.” Pojawiły się w między czasie osoby niepełnosprawne, wspólnota osób niepełnosprawnych. I powstała nowa alternatywna droga o rozpoczęciu studiów fizjoterapeutycznych aby pomóc takim osobom. Po zakończeniu studiów, w trakcie pracy myśl powróciła jeszcze intensywniej, ale ja na przekór, moja przekorna natura znów się ujawniła i powiedziałem sobie jeszcze raz „Nie. To na pewno nie ja. Nie jestem godzien.” Ale gdy otrzymałem bezpośrednio głos z zewnątrz od ludzi to już się nie zastanawiałem, wtedy wiedziałem, że Pan Bóg nie mógł mi dać mocniejszego znaku niż przez drugiego człowieka. Co odczytałem podwójnie, że jeżeli Pan Bóg mówi przez człowieka to też do ludzi mam być posłany. Bardzo to sobie biorę do serca jako moje posłanie, że jako ksiądz mam być z ludźmi.
Czy ta fizjoterapia którą ksiądz się zajmował jest związana z księdza zainteresowaniami?
To jest też związane z tym, że zawsze chciałem być z ludźmi i pomagać ludźmi. Z zainteresowaniami myślę, że tak. Może nie sama medycyna jako taka. Zawsze podziwiałem lekarzy, że mają często życie ludzkie w swoich rękach. Natomiast ja chciałem pomagać ludziom na tyle ile mogę, nie jako lekarz, ale jako fizjoterapeuta. Miałem kontakt z osobami niepełnosprawnymi we wspólnocie Wiara i Światło i dlatego chciałem im pomóc, bo często takie osoby potrzebują rehabilitacji.
Jakie są inne księdza zainteresowania i pasje?
Pasje, to na pewno muzyka jest wielką pasją, kino, podróże, psychologia i również sport, ale to w sensie takim, że dla siebie. Nie jestem fascynatem piłki nożnej, bardziej siatkówka i może inne dyscypliny które nie są „szeroko ograne”. Nie mam owczego pędu do tego co robią wszyscy, staram się być indywidualistą. Co do muzyki to raczej kwestia słuchania, upajania się muzyką, jeżdżenie na koncerty, spotykanie się i rozmowa z artystami. Chciałem się kiedyś nauczyć się grać na gitarze i w jakiś sposób coś tworzyć. Zawsze mnie interesowało takie zjawisko jak poprzez muzykę można wpłynąć na ludzkie emocje, jak można tymi emocjami kierować. Każdy z nas chyba tak ma, że włącza jakąś muzykę i dzięki niej dobrze się czuje, jakiś gatunek muzyczny czy wykonawcę. To jest bardzo ciekawe jak muzyka może wywołać płacz, śmiech, złość, zażenowanie, jakieś emocje. Myślę, że muzyka pochodzi od Pana Boga i jest bardzo blisko Niego.
Przybył do nas ksiądz na miejsce księdza Zbigniewa Medonia, który miał pod opieką Służbę Liturgiczną i Oazę. Jakie będą księdza obowiązki w naszej parafii?
Oprócz obowiązków tak jak każdy kapłan to będę się zajmował Oazą z czego bardzo się cieszę, bo będę miał kontakt z młodymi ludźmi. Zawsze tak chciałem i zawsze starałem się takich grup trzymać. Nie miałem wcześniej styczności z Oazą, ale miałem do czynienia z ludźmi którzy tworzą Oazę. I mam się podobno zająć również Pieszą Pielgrzymką na Jasną Górę, bardzo lubię pielgrzymki, więc lepiej trafić nie mogłem.
Czego ksiądz oczekuje od naszej wspólnoty Oazowej?
Od Oazy oczekuję otwartości na drugiego człowieka, radości i tego, żeby ta wspólnota była bardzo żywa. Ludzie bardzo często postrzegają chrześcijan jako ludzi smutnych, wystraszonych, bojących się Boga - takie „konserwy” i też młodych ludzi którzy szukają nie wiadomo czego. Powinniśmy pokazywać swoim życiem wielką radość z tego, że się jest chrześcijaninem i się jest w tym autentycznym.
Bardzo dziękujemy za wywiad i życzymy wielu sukcesów duszpasterskich w naszej parafii.
Wywiad przygotowała i przeprowadziła an. Katarzyna Szczepańska