Tym słowem w języku greckim określamy diakonię, czyli służbę na rzecz drugiej osoby. W religii chrześcijańskiej jest ona szczególnie ważna i istotna. Podstawową biblijną może być na przykład fragment z Listu do Filipian: On, będąc w postaci Bożej, nie wykorzystał swojej równości z Bogiem, ale umniejszył samego siebie, gdyż przyjął postać sługi i stał się podobny do ludzi. A w tym, co zewnętrzne dał się poznać jako człowiek i uniżył samego siebie, gdyż był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci na krzyżu (Flp 2,6-8). Chrystus stał się człowiekiem i pokazał nam postawę służby względem drugiej osoby, dlatego jesteśmy wezwani, aby to uniżenie naśladować. W pierwszej chwili słowo diakonia może nam sie kojarzyć z diakonem, czyli pierwszym stopniem święceń sakramentalnym w katolicyzmie. Diakonów wybrali Apostołowie w Dziejach Apostolskich, gdy potrzebowali pomocy przy „obsługiwaniu stołów”. Z upływem czasu diakoni zaczęli pełnić też funkcje liturgiczne. Mimo, że funkcja zmieniała się z biegiem lat widać, że ciągle była służbą pełnioną z miłości do Kościoła i Chrystusa.
W Ruchu Światło-Życie diakonia spełnia bardzo ważną rolę. Osoby, które kończą formację podstawową mogą podjąć posługę, którą określa się właśnie jako diakonię. Może być ona na szczeblu zarówno parafialnym, jak i diecezjalnym. Rodzaje diakonii są różne, wymienić można na przykład diakonię ewangelizacyjną, modlitwy, komunikowania społecznego, miłosierdzia, społeczną i wiele innych. Działalność diakonii jest bardzo szeroka i zależy przede wszystkim od jej członków i ich pomysłowości. W parafii diakonią nazywamy głównie animatorów, którzy za tą wspólnotę odpowiadają i dzielą się zazwyczaj między sobą poszczególnymi posługami takimi jak prowadzenie grup formacyjnych, spotkań, scholi, organizowanie wyjazdów i wycieczek itp. Jednak animatorzy nie byliby nimi bez uczestników, dlatego wszyscy pełniąc służbę, niekoniecznie animatorską, też są częścią diakonii. Na przykład osoby, które pomagają sprzątać salkę oazową, pełnią diakonię porządkową; osoby robiące plakaty do gablotki pełnią diakonię artystyczną.
Postawa diakonijna jest celem Ruchu Światło-Życie. Do niej wychowuje on swoich uczestników poprzez rozeznawanie swojego powołania, poznawanie swoich talentów i darów. Jednak diakonia to nie tylko obowiązki i działalność. To także miejsce dalszej formacji, ponieważ trzeba mieć z czego dawać innym. W końcu z pustego i Salomon nie naleje :). Diakonia jest tak istotna, ponieważ daje nam kilka podstawowych rzeczy. Po pierwsze ciągle i na nowo uczy miłości do bliźniego i dawania siebie. Po drugie nieustannie jest okazją do formacji, pogłębiania swojej wiedzy i wiary. Po trzecie jest wspólnotą ludzi o podobnych poglądach, stylu życia, którzy mogą się wspierać. Dlatego każdemu polecam posługę, choć nie zawsze jest łatwa i przyjemna!
Wycieczka diakonii w góry w kwietniu.
